Αλλοδαποί μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες: η περίπτωση των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών

5. Επίλογος

Όπως αναφέρουν σε έρευνά τους οι Gersten και Baker (2000), εάν στόχος μας είναι η πρόοδος των αλλοδαπών μαθητών, είναι σημαντικό να εστιάσουμε εκτός από παράγοντες κοινωνικούς και πολιτικούς και σε συγκεκριμένους διδακτικούς παράγοντες. Επιπλέον, θα πρέπει να διευρύνουμε τον προβληματισμό μας πέρα από το ερώτημα ποια θα πρέπει να είναι η γλώσσα διδασκαλίας, το οποίο έχει κυριαρχήσει στον προβληματισμό των επιστημόνων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σήμερα, το σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους αλλοδαπούς μαθητές με ΕΜΔ και όχι μόνο στην Ελλάδα. Η αποτυχία αυτή είναι αποτέλεσμα της έλλειψης εξειδικευμένων παροχών για αλλοδαπούς μαθητές με ειδικές ανάγκες (Zehler et al. 2003) και της έλλειψης κατάλληλα καταρτισμένων εκπαιδευτικών (Sanchez & Brisk 2004, Figueroa & Newsome 2006). Όμως, οι αλλοδαποί μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες συνεχίζουν να αποτυγχάνουν και να πέφτουν στο κενό μεταξύ της ειδικής αγωγής, της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και της διδασκαλίας της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας. Η παροχή σύγχρονων και αποτελεσματικών παρεμβάσεων προϋποθέτει άμεσα τη διερεύνηση του χώρου των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών, ιδιαίτερα της δυσλεξίας, μέσα από μια «νέα ματιά» με στόχο την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών. Οι τελευταίοι, στο πλαίσιο της διαφοροποιημένης αξιολόγησης και διδασκαλίας, θα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις περιπτώσεις των αλλοδαπών και των γηγενών μαθητών με και χωρίς δυσλεξία, είτε στην τυπική τάξη είτε στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης.