Πρόκειται για παρουσίαση (από την Alma Harris) ενός μοντέλου δημιουργίας και διατήρησης μιας "ισχυρής" κοινότητας μάθησης. Παρά το γεγεονός ότι οι κοινότητες μάθησης θα πρέπει να δημιουργούνται και να δομούνται κατάλληλα, πρέπει παράλληλα να τηρούν και να εμμένουν στα μοντέλα πρακτικών τα οποία πραγματικά λειτουργούν (Dufour et al, 2009; Harris and Jones, 2010). Πολλά είναι αυτά που έχουν γραφτεί για τις κοινότητες μάθησης, τα δίκτυα και τα δίκτυα κοινοτήτων μάθησης τα οποία ενστερνίζονται τις δυνατότητες τους, αλλά επισκιάζονται από το γεγονός ότι αν πρόκειται απλά για μια ομάδα σχολείων με κοινό όραμα χωρίς τους κατάλληλους μηχανισμούς και δομές για την επίτευξή τους, είναι καταδικασμένα να αποτύχουν.


Για να δείτε το βίντεο πατήστε εδώ

Πρόκειται για άρθρο των Veugelers & Zijstra (2002). Παρά τό γεγονός ότι τα δίκτυα αποτελούν ισχυρό μέσο ως φορείς της αλλαγής σε διάφορα εκπαιδευτικά ζητήματα, δε γνωρίζουμε πολλά πράγματα για το τι συμβαίνει στα δίκτυα και ποιες είναι οι απόψεις των συμμετεχόντων. Το παρόν άρθρο εξετάζει τα ερωτήματα αυτά μέσα από τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες δικτύωσης στο Ολλανδικό εκπαιδευτικό συγκείμενο.

Πρόκειται για άρθρο των Veugelers & Zijstra (2001) το οποίο επικεντρώνεται στην παρουσίαση και ανάλυση στοιχείων τα οποία θεωρούνται σημαντικά στη δημιουργία και διατήρηση των δικτύων κοινοτήτων μάθησης.

Πρόκειται για άρθρο των Veugelers & Zijstra (1995) το οποίο επικεντρώνεται στους τρόπους με τους οποίους τα σχολεία μπορούν να επωφεληθούν από τη συμμετοχή τους σε ένα δίκτυο, τις διάφορες λειτουργίες ενός δικτύου καταλήγοντας στο τι μπορεί να σημαίνειη ενδοϋπηρεσιακή επιμόρφωση σε ένα δίκτυο για τους εκπαιδευτικούς.

Πρόκειται για άρθρο των McDonald & Klein (2003) το οποίο επικεντρώνεται στη δικτύωση των εκπαιδευτικών και συγκεκριμένα στον τρόπο σχεδιασμού της δικτύωσης των εκπαιδευτικών για τη δική τους επαγγελματική ανάπτυξη και κατάρτιση.

Πρόκειται για άρθρο των Moore & Kelly (2009) όσον αφορά στα δίκτυα και πώς αυτά μπορούν να λειτουργήσουν ως βάση για τη βελτίωση της σχολικής μονάδας. Συγκεκριμένα, το άρθρο αναφέρεται στα αποτελέσματα μελέτης 2 πρωτοβουλιών δικτύων κοινοτήτων μάθησης (Networked Learning Communities και Primary Strategy Learning Networks), στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Πρόκειται για άρθρο της Lieberman (2000) σε σχέση με τα δίκτυα ως κοινότητες μάθησης και πώς αυτά μπορούν να συνεισφέρουν στη διαμόρφωση της επαγγελματικής κατάρτισης και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών.

Πρόκειται για άρθρο της Χατζηπαναγιώτου (2006) σε σχέση με τα δίκτυα έρευνας και συνεργασίας. Πιο συγκεκριμένα, στο άρθρο γίνεται αναφορά στα δομικά στοιχεία συγκρότησης δικτύων, στην προσφορά τους ως κοινότητες μάθησης, στα θέματα διαφορετικότητας αλλά και τον ρόλο τους στην ελληνική εκπαιδευτική πολιτική.

Πρόκειται για βιβλιογραφική ανασκόπηση των Stoll, Bolam, McManon, Wallace & Thomas (2006) για τις κοινότητες μάθησης μέσα από διεθνή ερευνητικά δεδομένα τα οποία υποστηρίζουν ότι η στενή συνεργασία όλων των εμπλεκομένων φορέων (μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, ηγεσία, τοπική κοινότητα και φορείς χάραξης πολιτικής) δίνει δυνατότητες για βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και τη διατήρησή της στην πάροδο του χρόνου.

Πρόκειται για βιβλιογραφική ανασκόπηση των Kerr, Aiston, White, Holland & Grayson (2003) για τα δίκτυα κοινοτήτων μάθησης σε σχέση με την προώθηση προσεγγίσεων συνεργασίας μεταξύ σχολείων και μεταξύ ομάδων σχολείων, της τοπικής κοινότητας και άλλων εξωτερικών φορέων για ανταλλαγή γνώσεων, πόρων και καλών πρακτικών

Πρόκειται για άρθρο των Μανούσου και Χαρτοφύλακα (2011) σε σχέση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αναφέρεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις δυνατότητες αξιοποίησης τους στην εκπαίδευση και ειδικότερα στην εξ' αποστάσεως πανεπιστημιακή εκαπίδευση.

Πρόκειται για άρθρο των Fox, Haddockb and Smith (2007) σε σχέση με τη δημιουργία και την ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου δικτύου κοινότητας μάθησης (NLC) το οποίo είχε ως σκοπό τη δικτύωση σχολείων για την ανάπτυξη τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των μαθητών των συγκεκριμένων σχολείων.

Πρόκειται για άρθρο των Σαββοπούλου και Καμαρινού (2005) σε σχέση με τα σχολικά δίκτυα. Σκοπός είναι να αναδείξει τις πρακτικές διαχείρισης, ρην επιστημονική μεθοδολογία, τους τρόπους οργάνωσης και συντονισμού τοπικών και εθνικών σχολικών Δικτύων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης μέσα από 2 μελέτες περίπτωσης ελληνικών σχολείων.

Πρόκειται για άρθρο των Kilpatrick, Barrett & Jones (2003) σε σχέση με τις κοινότητες μάθησης, το οποίο δίνει έμφαση στη μετάβαση από τη μάθηση με επίκεντρο το άτομο, στη μάθηση με επίκενρο το άτομο ως μέλος της κοινότητας.