Basic HTML Version
65
«
Β:
Οι έλληνες πελάτες σας, τι μεζέδες, τι φαγητά προτιμούν;
Ιδιοκτήτης:
Τους αρέσουν και τα αλβανικά, αλλά ανάλογα, κάθε φορά τι
θέλει ο πελάτης.
Σ:
Ποιο αλβανικό φαγητό φαίνεται να προτιμούν περισσότερο οι Έλληνες;
Ιδιοκτήτης: Τώρα δεν ξέρω πως να σας το πω στα ελληνικά..
Σ:
Πείτε το στα αλβανικά, έχουμε παιδιά εδώ που είναι από την Αλβανία.
Ιδιοκτήτης:
Μια δική μας αλβανική σπεσιαλιτέ είναι το «φεργκές», είναι σαν
τηγανητό, αλλά είναι μαγειρευτό, έχει μέσα αρνίσια συκωταριά λίγο κρέας
και τα τσιγαρίζουμε μαζί με κρεμμύδι μπόλικο, λίγες πιπεριές, λίγες χρωμα-
τιστές κόκκινες και λίγες πράσινες και αυτά λιώνουνε χωρίς νερό, βράζουν
στο ζουμί τους, βάζουμε και τρεις-τέσσερις ντομάτες φρέσκιες, τις τρίβου-
με και μετά, σε μιαάλλη κατσαρόλα βάζουμε 2-3κουταλιές αλεύρι, τα τσιγα-
ρίζουμε και κάνουμε ένα χυλό, ας πούμε, και το ρίχνουμε μέσα, να παχαίνει
λίγο, μετά ρίχνουμε μυζήθρα ή τυρί, το τρίβουμε και το κάνουμε άσπρο.
Αυτό το φαγητό το προτιμάνε και οι Έλληνες.
Π:
Αυτό το φαγητό από ποιά περιοχή της Αλβανίας είναι, από το βορρά ή
από το νότο;
Ιδιοκτήτης:
Αυτό είναι από τα Τίρανα, είναι παραδοσιακό φαγητό».
«
Β:
Υπάρχει κάποιο φαγητό από αυτά της κρητικής κουζίνας που έχει σχέ-
ση με την αρχαία Ελλάδα;
Ιδιοκτήτρια:
Είναι πολλά τα πιάτα, δεν είναι ένα. Καταρχήν, τα περισσό-
τερα όσπρια. Εμείς, εδώ στο μαγαζί, κάναμε (όσπρια) στις 21 Νοεμβρίου,
με αφορμή τα εισόδια της Θεοτόκου. Είναι της Παναγίας της Μεσοσπορί-
τισσας που, ανάλογα με τις περιοχές της Ελλάδας, λέγεται Αποσπορίτισσα
στις περιοχές που έχει τελειώσει η σπορά ή Αρχισπορίτισσα στις περιοχές
που ξεκινάει η σπορά και Μεσοσπορίτισσα όταν βρισκόμαστε στη μέση της
σποράς. Αλλά αυτό στην πραγματικότητα είναι ένα ξέφτι από την εποχή
των Ελευσινίων Μυστηρίων, όταν γινόταν αφιερώματα στη θεά Δήμητρα,
τηθεά τηςΓης, τη θεά των καρπών της γης. Επομένως, ένααρχαίο λατρευτι-
κό έθιμο μεταφέρθηκε στην ορθοδοξία και γι’ αυτό εκείνη την ημέρα είναι
το πρώτο ψυχοσάββατο, τότε ξεκινάνε των ψυχών, που πάλι προσφέρο-
νται όσπρια για να εξευμενίσουνε τους θεούς και τις ψυχές.
Α:
Εδώ στον κατάλογο λέει για τσατζίκι με αμύγδαλο και σταμναγκάθι.
Ιδιοκτήτρια:
Ναι, γιατί στην Κρήτη δεν είχανε αγγούρι στα χωριά το χειμώ-
να, ούτε είχανε μπακάλικο να πάνε να ψωνίσουνε, επομένως, έπρεπε να
αντικαταστήσουνε το αγγούρι... αμύγδαλα είχανε, αμύγδαλα βάζανε.
Π:
Το αμύγδαλο...δεν είναι τραγανιστό;
Ιδιοκτήτρια:
Α, βέβαια, και γι’ αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο ... αλλά πάλι,
τραβάει υγρασία και νοτίζει και είναι εξαιρετικό. Εγώ, να σας πω ότι αγα-
πώ πάρα πολύ τις τάξεις σας. Είχα μια φορά μια πελάτισσα, γιατί είμαι και
διαιτολόγος και έχω διαιτολογικό γραφείο και ήρθε μια κυρία που είχε δυο
πολύ μεγάλα παιδιά και αποφάσισε η ίδια να ξαναπάει σχολείο ... Πήγε σε
σχολείο εσπερινό ή δεύτερης ευκαιρίας, δε θυμάμαι, και ήτανε τόσο χαρού-
μενη, τόσο ευτυχισμένη. Ποτέ δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι άνθρωπος
θα απολάμβανε τόσο πολύ το σχολείο. Ελπίζω να το απολαμβάνετε και
εσείς τόσο.
Σ:
Εμείς οι μεγαλύτεροι το απολαμβάνουμε γιατί τώρα ξέρουμε για ποιον
λόγο ερχόμαστε στο σχολείο.
Ιδιοκτήτρια:
Εγώ σας καμαρώνω πάρα πολύ και συγκινούμαι και μπράβο
σας, και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το ότι υπάρχουν αυτές οι τρεις γενιές
σε ένα κοινό πλαίσιο».
Αποσπάσματα απομαγνητοφωνημένων συνεντεύξεων, που πήραν μαθητές του 2
ου
Εσπερινού Γυμνασίου Αθηνών από ιδιοκτήτες εστιατορίων, που βρίσκονται κοντά στο
σχολείο, κατά την υλοποίηση προγράμματος σε συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο
Σύγχρονης Τέχνης.