Basic HTML Version
82
Διαπολιτισμικός διάλογος
«
Βασίλης (Ελλάδα):
Θαμοιραστώμαζί σας μιασυνταγή, θατηφέρωκαι
εδώ κάποια στιγμή ... η συνταγή ξεκινάει από τη μικρά Ασία, τούρκικη
συνταγή κατά βάση ... σπλήνα γεμιστή, “μποξάς” λέγεται στα τούρκι-
κα, γεμιστή με κιμά, τυριά, σκόρδα και διάφορα άλλα. Τη συνταγή την
ξέρω από τη μαγειρική μου, γιατί ήμουν μάγειρας και επιχειρηματίας.
Μαχμούτ (Κούρδος- Ιράκ)
: Κι εμείς την έχουμε αυτή τη συνταγή, βάζου-
με και πολλά κρεμμύδια.
Μανόλης (Ελλάδα):
Εγώ, όταν μυρίζω σκαλτσούνια, θυμάμαι την παι-
δική μου ηλικία. Είναι κρητικά και είναι σαν ζυμάρι γεμισμένο με τυρί,
με μυζήθρα.
Σάντυ (Ελλάδα):
Εγώ θυμάμαι τη μαγειρίτσα που τρώγαμε το βράδυ
του Μεγάλου Σαββάτου, το Πάσχα. Η μαμά της μαμάς μου ήταν από
την Κωνσταντινούπολη, οπότε ακόμα και τώρα φτιάχνουμε την Κων-
σταντινοπολίτικη μαγειρίτσα. Παίρνουμε τα συκώτια, τις σπλήνες, τα
έντερα, τα κόβουμε ψιλά-ψιλά, τα ζεματάμε, και αφού πάρουνε βρά-
ση, κόβουμε μαρούλι, βάζουμε διάφορα μυρωδικά και, αφού βράσουν
και αυτά βάζουμε 1,5 φλυτζανάκι του καφέ ρύζι και αφού βράσει το
αυγοκόβουμε.Ηδιαφορά είναι ότι εμείς δεν βάζουμε άλλα χόρτα, αλλά
μόνο μαρούλι και γίνεται σούπα, όχι στεγνή.
Παντελής (Αλβανία):
Εμείς κάθε καλοκαίρι που επιστρέφουμε στην Αλ-
βανία χαιρόμαστε να τρώμε κάτι τυρόπιτες ορθογώνιες που έχουμε,
τις λέμε μπουρέκ, βγαίνουνε και με ρύζι, κρέας, με χόρτα, το κλασσικό
είναι με ανθότυρο, είναι όπως βγαίνουν εδώ οι τυρόπιτες. Τις παίρνου-
με ζεστές-ζεστές το πρωί, με το που βγαίνουνε εξαφανίζονται και είναι
εμπειρία να πας να περιμένεις εκεί το πρωί για να βγούνε.
Μαχμούτ (Κούρδος- Ιράκ):
Κι εγώ έχω ένα φαγητό, το μοναδικό φα-
γητό που μου θυμίζει την πατρίδα μου. Λέγεται «μπριαμέ», αλλά δεν
είναι αυτό που ξέρετε στην Ελλάδα, είναι ρύζι και κοτόπουλο, βάζουμε
και αυγά βραστά … είναι δύσκολο γιατί έχει και πολλά υλικά. Βράζει
πρώτα το ρύζι και κάποια υλικά και μετά βάζει ένα φύλλο από πάνω
και το βάζει στοφούρνο σε μεγάλο πήλινο ταψί. Είναι έναφαγητό που
το φτιάχνουμε συχνά στο σπίτι, αλλά το φτιάχνουμε και σε γάμους.
Φτιάχνουμε, επίσης, ένα ιδιαίτερο ψωμί, που η μητέρα μου το κάνει σε
έναν φούρνο που έχει φτιάξει στο σπίτι με χώμα, και βάζει γάλα αντί
για νερό, αυγά. Χρησιμοποιούμε και πολλά μπαχαρικά που όπου και
να τα βάλεις δίνουν μια πολύ ιδιαίτερη γεύση. Τα μπαχαρικά δεν τα
παίρνουμε από εδώ, αλλά τα στέλνει η αδερφή μου.
Ηλίας (Ελλάδα):
Εμείς στην Κέρκυρα έχουμε σαν παραδοσιακό φαί την
παστιτσάδα, που είναι κόκορας με μακαρόνια και σάλτσα φτιαγμένα
όλα μαζί.
Αντρέας (Ελλάδα):
Εμένα μου αρέσει πολύ ότανφτιάχνει η μητέρα μου
κοτόπουλο και μυρίζει όλο το σπίτι.
Βαγγέλης (Ρωσία):
Η μητέρα μου είναι από τον πόντο και η γιαγιά μου,
και μαγειρεύουν πολλά φαγητά από εκεί. Αυτό που μου αρέσει πολύ
είναι μια σούπα με λαχανικά που φτιάχνει, η «μπορς», χωρίς καθόλου
κρέας.
Οντία (Νιγηρία):
Εμένα από αυτά που φτιάχνει η μητέρα μου και μου
αρέσει είναι μιαπίταπουμέσα έχει κρέας και διάφοραάλλαυλικά, πολ-
λά μπαχαρικά, και τη φτιάχνουμε πολύ συχνά και στις γιορτές».
Απόσπασμα από συζήτηση μαθητών του 2
ου
Εσπερινού Γυμνασίου Αθηνών το
οποίο συνεργάστηκε με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.