Basic HTML Version
140
Η αξιολόγηση είναι πολύ σημαντική στα εκπαιδευτικά προγράμματα,
καθώς αφενός δεν υπάρχει η σχολική βαθμολογία και αφετέρου οι
στόχοι που τίθενται δεν είναι κατά κύριο λόγο γνωστικοί. Μολονότι δεν
υπήρξε συστηματική αξιολόγηση, η αξιολόγηση που έγινε, κυρίως μέσω
παρατήρησης των εκπαιδευτικών και των μουσειοπαιδαγωγών ή με
βάση γραπτά κείμενα των μαθητών, δείχνει ότι οι περισσότεροι μαθητές
διάκεινται θετικά απέναντι σε τέτοιου είδους δράσεις.
Αξιολόγηση
«Εκτός από την επίτευξη των στόχων, παρατηρήθηκε αλλαγή των
μαθητών προς το καλύτερο ως προς τη μεταξύ τους συμπεριφορά.
Εξομαλύνθηκαν έντονες αντιδράσεις που οφείλονται κυρίως στην
εφηβεία και ήρθαν σε στενότερη επαφή δημιουργώντας φιλικούς
δεσμούς· κάποιοι μαθητές που ήταν κλειστοί ανοίχτηκαν και είναι
ορατά τα πρώτα δείγματα κοινωνικοποίησής τους».
Καθηγητής του 3
ου
Γυμνασίου Θεσσαλονίκης, το οποίο συνεργάστηκε με το
Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
«Μέσα από την παρατήρηση και ύστερα από συζήτηση με τους μαθητές
και τους γονείς, προέκυψε ότι οι στόχοι επετεύχθησαν σε ικανοποιητικό
βαθμό και πως η δράση αυτή αποτέλεσε την αφορμή για να έρθουν πιο
κοντά γονείς και μαθητές και να δουν τη διαφορετικότητα μέσα από
μια τελείως διαφορετική οπτική. Οι ίδιοι οι γονείς παραδέχτηκαν ότι
δεν περίμεναν μέσα από αυτή τη δράση να γνωρίσουν τόσα πράγματα,
ότι μαζί με τα παιδιά τους θα συμμετείχαν σε κάτι τόσο δημιουργικό
και πρωτόγνωρο γι’ αυτούς. Ήταν μια πολύ καλή αφορμή, ειδικά για
τις μαμάδες, να κουβεντιάσουν πάνω σε παραδοσιακά γαστρονομικά
θέματα, αλλά και να αναπτύξουν γόνιμο διάλογο γονείς ( Έλληνες -
αλλοδαποί) που δεν είχαν ανταλλάξει κουβέντα μεταξύ τους όλα αυτά
τα χρόνια».
Από τη γραπτή αναφορά του 51
ου
Δημοτικού Σχολείου Αθηνών που
συνεργάστηκε με το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο στην Αθήνα.
«Παρατηρώντας τους μαθητές από το ξεκίνημα του προγράμματος
διαπιστώναμε μέρα με τη μέρα να αλλάζει το «κλίμα». Σταδιακά
εξαλείφθηκε η έντονη αντιπαλότητα μεταξύ των υποομάδων της τάξης.
Τα παιδιά άρχισαν να συνεργάζονται χωρίς προβλήματα, πράγμα
που αρχικά φαινόταν δύσκολο. Το σημαντικότερο είναι ότι τα παιδιά
συνειδητοποίησαν ότι περισσότερα είναι αυτά που τους ενώνουν και
λιγότερα αυτά που τους χωρίζουν. Συνειδητοποίησαν τη μοναδικότητά
τους και το δικαίωμα στη διαφορά».
Από τη γραπτή αναφορά του 1
ου
ΕΠΑΛ Θεσσαλονίκης που συνεργάστηκε με
το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης.
«Όσον αφορά τις καθηγήτριες και τις μουσειοπαιδαγωγούς, κερδίσαμε
πολλές όμορφες εικόνες. Η ανατροφοδότηση που μας δινόταν κατά
τη διάρκεια του προγράμματος από τους μαθητές ήταν πραγματικά
κινητήρια δύναμη για να προσπαθήσουμε για κάτι παραπάνω.
Κάθε φορά που συντονίζαμε μια δράση, οι μαθητές μέσα από την
πραγματοποίησή της και μέσα από την ευτυχία που ζωγραφιζόταν στο
πρόσωπό τους, όταν κατάφερναν να έχουν αποτέλεσμα, μας έβαζε
στη διαδικασία να διοργανώσουμε κάτι περισσότερο».
Από τη γραπτή αναφορά του Γυμνασίου-Λυκείου του Ειδικού Καταστήματος
Κράτησης Νέων Αυλώνα (Ε.Κ.Κ.Ν.Α) το οποίο συνεργάστηκε με το Εθνικό
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.