Basic HTML Version
118
Εικαστικά - Ζωγραφική
«Λόγω των ειδικών συνθηκών που οι μαθητές μας βιώνουν, η
ενασχόληση με τη ζωγραφική δημιουργεί - στο μέτρο του δυνατού
- τις απαραίτητες συνθήκες για καλύτερη συνύπαρξη και ψυχική
ισορροπία. Ακόμα, οι τέχνες και η ζωγραφική είναι μια απασχόληση
που κινεί τη φαντασία και προσφέρει τη χαρά και την απόλαυση
της δημιουργίας, απαιτώντας μόνο λίγη υπομονή και προσοχή
στην εκτέλεση. Ειδικά όταν είναι ομαδική η όλη διαδικασία της
δημιουργίας, τότε η τέχνη προσφέρει και τη χαρά της συνεργασίας
και της φιλίας».
«Στο τέλος δυο εικόνες προέκυψαν. Η μια αφορά έναν ανήλικο
κρατούμενο τη στιγμή της αποφυλάκισής του, όπου περνώντας την
πύλη της φυλακής αναρωτιέται: «Και τώρα τι κάνω;». Η ερώτηση
αφορά το μέλλον του, ποιο δρόμο θα μπορέσει να ακολουθήσει.
Ιδεατός είναι ο δρόμος που ποθεί, ο οποίος είναι ο καλός δρόμος,
ο δρόμος της επανένταξης στην κοινωνία βρίσκοντας σπίτι, δουλειά
και οικογένεια, αλλά και ο πιο δύσκολος ταυτόχρονα, από τη στιγμή
που είναι αποφυλακισμένος και αναρωτιέται πώς θα βρει δουλειά. Η
δεύτερη εικόνα αφορά στις επιλογές. Μια φράση ενός μαθητή ήταν
«Για μένα ελευθερία είναι να έχω επιλογές». Από αυτήν τη φράση
γεννήθηκε η δεύτερη εικόνα».
«Όταν το σχέδιο τελείωσε, μια από τις ερωτήσεις που δέχτηκαν
οι μαθητές - σχεδιαστές ήταν για ποιο λόγο ο ουρανός είναι τόσο
λίγος, ενώ κάποιος θα περίμενε να είναι σχεδόν όλο το έργο ένας
ουρανός, από τη στιγμή που το έργο πραγματεύεται την ελευθερία. Η
απάντηση των μαθητών ήταν πως οι άνθρωποι έξω από την φυλακή
όντως θεωρούν τον ουρανό ελευθερία, ενώ για εκείνους ισχύει πως
δεν μπορούν να κοιτάξουν τον ουρανό χωρίς να δουν και κάγκελα
ή σύρματα μαζί. Η πραγματικότητά τους είναι τα συρματοπλέγματα
και οι τοίχοι, και ελευθερία για εκείνους είναι να διαβούν την πόρτα
προς την κοινωνία».
Από τη γραπτή αναφορά του Γυμνασίου-Λυκείου του Ειδικού Καταστήματος
Κράτησης Νέων Αυλώνα (Ε.Κ.Κ.Ν.Α) το οποίο συνεργάστηκε με το Εθνικό
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.